Eens in de drie jaar toont het Centraal Museum werk van in Utrecht wonende of werkende kunstenaars. In 1992 stond een foto van een van mijn werken op de omslag van de catalogus.

1992
 

Zo was er ook in 1995 een expositie met werk van vijftig beeldende kunstenaars en vormgevers. Het museum was net een verbouwing aan het voorbereiden. Daardoor waren de ruimtes zeer groot en rauw. Als ik mijn werk toon in een grote expositie als deze is het altijd heel belangrijk om een plek te kiezen waar mijn werk voldoende ruimte en rust krijgt.

Het museum heeft een torentje dat zelden voor presentatie gebruikt wordt. De trap naar deze toren is zeer nauw, je kunt er alleen maar met een persoon tegelijk naar boven of beneden. Op het vloertje in de toren is het wel mogelijk om met een paar mensen tegelijk te staan. Ik maakte een serie beelden van paraffine voor deze ruimte. Ze stonden of hingen in het hout of beton. De bezoekers moesten zich concentreren om alle beelden te ontdekken.

1995
       

In 1998 was de presentatie opnieuw in een gebouw waaraan verbouwd werd. Deze keer het stadhuis van Utrecht. Dit keer koos ik een kleine ruimte rondom wit betegeld. Opnieuw maakte ik een serie beelden van paraffine, en zette die op de vloer van paraffine zoals ik al eerder had gedaan in Hedah in 1996. Deze beelden kregen een ander effect, met onregelmatige tijdsintervallen begonnen delen van de beelden en/ of de vloer te smelten.

1998